Tunezja posiada trzy medyny wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO: medyny w Tunisie, Kairouanie i Sousse. Kolejna medyna o niezwykłej historii i architekturze, ta w Sfax, jest w trakcie rejestracji na prestiżowej liście dóbr kultury UNESCO.

Ta medyna, założona w 849 roku za panowania dynastii Aghlabidów (800-909), jest jednym z najlepszych przykładów urbanistyki miast muzułmańskich budowanych między VII a X wiekiem. Podzielona na cztery duże bloki, wyróżnia się regularnym planem ortogonalnym i zachowaniem całej fortecy, pochodzącej głównie z IX wieku. Ten mur, o wysokości od siedmiu do jedenastu metrów, zawiera trzydzieści cztery wieże i ma dwa monumentalne wejścia na tej samej osi.

Uważana jest za jedno z nielicznych średniowiecznych miast w Afryce Północnej, które pomimo licznych zmian w swoich budynkach na przestrzeni wieków zachowało niezmienioną strukturę miejską. Jest również najpełniejszym i najlepiej zachowanym przykładem arabskiego-islamskiego urbanizmu w basenie Morza Śródziemnego, jakim go początkowo definiowano. Niektóre z jej zabytków są klasyfikowane jako dziedzictwo narodowe, najstarsze od 1912 roku. 17 lutego 2012 r. rząd Tunezji zaproponował jej przyszłe wpisanie na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Klejnot starego miasta, jego Wielki Meczet, to miejsce kultu istniejące ponad tysiąc lat, zajmujące centralne miejsce. Ze swoimi murami, uliczkami, oratoriami, rezydencjami, hammamami i sukami, medyna Sfax to kompleks dziedzictwa łączący piękno, autentyczność i monumentalność.

Pod koniec XIX wieku, na początku francuskiego protektoratu, naprzeciwko wschodniej strony murów stworzono nową dzielnicę. O powierzchni około 35 ha, dzielnica ta, zwana Bab-Bhar, zastępuje rbat el-qobli (dosłownie przedmieście południowe), znane także jako “dzielnica francuska”. Jej morfologia w dużej mierze odpowiada modelowi medyny, ale wyróżnia się bardziej przestronną siecią ulic. Jej projekt ilustruje inspirację architektonicznym dziedzictwem medyny oraz zamierzoną harmonię między zestawem historycznym a kolonialnym. Interesujący efekt lustrzany sprawia, że wypustki wież i murów odpowiadają cofaniu się budynków po przeciwnej stronie.