Wieś berberyjska Zraoua, „Stara Zraoua”, jedna z osad Amazigh, której budowa sięga setek lat wstecz, tętniła życiem w niedzielę 28 kwietnia podczas szeroko zakrojonej akcji uświadamiającej zorganizowanej przez społeczeństwo obywatelskie regionu.

Wieś, wzniesiona przez swoich założycieli na wysokim płaskowyżu w górach Matmata (gubernatorstwo Gabès), niedaleko dwóch berberyjskich wsi Taoujout i Tamazerat, doświadczyła wielkiej mobilizacji swojej ludności, we wszystkich kategoriach, aby podkreślić ich osadę, wcześniej wybraną przez zagranicznych filmowców.

Według działacza Ahmeda Mahrouqa ta operacja jest częścią starań lokalnej społeczności o promocję ich regionu i zwrócenie uwagi właściwych władz, ponieważ ten południowy region był jednym z ulubionych miejsc twórców filmowych.

Niektórzy mieszkańcy uważają, że przy odrobinie większego zainteresowania, Zraoua może stać się wioską filmową par excellence, zwłaszcza że teren pozostał nienaruszony i oferuje bogaty produkt, który nie wymaga wiele scenografii.

Opuszczenie przez mieszkańców starej Zraouy ich nowej wioski Zraoua, położonej w pobliżu równiny, od końca lat 70. spowodowało, że wieś została opuszczona, a jej budynki grożą zawaleniem. Sytuacja ta wymagała pewnych prac konserwacyjnych, aby zachować jej komponenty, ale przydzielone fundusze są niewystarczające, biorąc pod uwagę zakres potrzebnych interwencji.

Berberyjska wieś „Echraoua” przyciągnęła uwagę wielu reżyserów i producentów filmowych i była uprzywilejowanym miejscem do kręcenia scen do kilku filmów, w tym „Czarnej żądzy” francuskiego reżysera Jean-Jacquesa Annauda oraz docufikcji „Rytuał człowieka” francuskiego filmowca Jacquesa Malaterre.

W 2010 roku włoski reżyser Guido Chiesa nakręcił swój film zatytułowany „Let it be” w Matmacie, a szczególnie w Zraoua. Film opowiada historię Świętej Marii, ale w sposób antropologiczny.

Odniósł się do tej postaci w wywiadzie udzielonym agencji TAP w 2010 roku, wskazując, że chciał poruszyć kwestie macierzyństwa i relacji matka-syn poprzez historię młodej dziewczyny mieszkającej w Galilei 2000 lat temu. To także dlatego scenografia skupiła się głównie na wsi Zraoua, której naturalne otoczenie jest bardzo podobne do ziemi Palestyny z tamtego czasu.