Stanowisko archeologiczne Mactaris znajduje się w środkowo-zachodniej Tunezji, w Makthar, mieście na północnym krańcu pasma tunezyjskiego.

Imponujące dziedzictwo archeologiczne
Stanowisko to jest jednym z największych w Tunezji i zawiera znaczną część, która nie została jeszcze zbadana archeologicznie. Podobnie jak w przypadku Bulla Regia, mogło się do tego przyczynić względne oddalenie regionu i trudna integracja z sieciami komunikacyjnymi.

Oprócz licznych pozostałości znajdujących się na terenie parku archeologicznego (z wyjątkiem niektórych rozproszonych elementów), małe muzeum prezentuje różne artefakty archeologiczne odkryte na tym miejscu.

Monumentalne zabytki i dobrze zachowane ruiny
Obiekt położony jest na granicy północno-zachodniej i środkowo-zachodniej Tunezji, 150 km na południowy zachód od Kartaginy i 70 km na południowy wschód od Sicca Veneria.

Obiekt sąsiaduje z miastem Makthar, które jest w pewnym sensie późniejszą odnogą epoki kolonialnej, o czym świadczą niektóre budynki (np. siedziba delegacji) i rezydencje ze spadzistymi dachami pokrytymi czerwoną dachówką.

Mactaris to łacińska adaptacja pierwotnej nazwy miejscowości: Mktrm, która świadczy o libijskim pochodzeniu miasta, o czym świadczy duża liczba pomników nagrobnych pochodzących z tej cywilizacji, które zostały włączone do tego miejsca. To właściwie wszystko, co pozostało z tego okresu jako „monumentalne” dziedzictwo.

Wydaje się, że początki samego miasta datuje się na I wiek p.n.e., wraz z osadnictwem punickim lub znumifikowanymi osadnikami, którzy szerzą w regionie religię, kulturę i sztukę Kartaginy. Miasto to istniało nawet po przybyciu Rzymian na początku I wieku. Jednak główna część dziedzictwa archeologicznego, uważanego za jedno z najbogatszych i najpiękniejszych w Tunezji, pochodzi z okresu rzymskiego. Miasto osiągnęło swój szczyt w II i III wieku. Jego upadek rozpoczął się w IV wieku i przyspieszył wraz z najazdami Wandali i Bizantyjczyków.