Podziemny meczet w Sedouikech

Podziemny Meczet Sedouikech jest jedną z ciekawostek wyspy Dżerba, która przyciąga uwagę. Między Guellalą a rzymską drogą, niedaleko wioski Sedouikech, znajduje się tajemniczy meczet pod ziemią. Jeśli nie jesteś uważny, może pozostać niezauważony, otoczony gajami oliwnymi. Tylko dwie kopuły są widoczne na poziomie gruntu. Jego nazwa dobrze tłumaczy jego położenie: „Jemaâ Louta”. Meczet został odrestaurowany przez Instytut Dziedzictwa w 1990 roku, pochodzi z XII lub XIII wieku, gdy ibadyci szukali schronienia, by praktykować swoją religię.

Należy opuścić Sedouikech w kierunku El Kantara i tam, kilka kilometrów dalej, po prawej stronie, przy odrobinie uwagi, można dostrzec białą kopułę wśród oliwek. Jest prawie niewidoczny. Odrestaurowany w 1990 roku, pochodzi z XII lub XIII wieku i podobno służył jako schronienie dla ibadytów, aby mogli praktykować swoją religię.

Podziemne meczety, wykopane w ziemi, są rzadkością. Są to meczety „louta”. Mogły być tajnymi miejscami modlitwy, by unikać prześladowań, ale na Dżerbie ibadyci stawili opór atakom dzięki licznym ufortyfikowanym meczetom. Może to po prostu kontynuacja starożytnych berberyjskich kultów jaskiń – siedziby bóstw – albo oczywista potrzeba chłodu, jak młyny oliwne lub warsztaty tkackie. Historycy są podzieleni w tej kwestii.

Z zewnątrz mały niski kamienny mur otacza meczet i tylko kopuły oraz wejście bez drzwi są widoczne. Aby wejść, trzeba się schylić – uważaj na głowę – i zejść stromymi i wąskimi schodami prowadzącymi do jedynego pomieszczenia z dwoma kopułami i dwoma mihrabami, prostymi łukowatymi wnękami. Obecność kilku mihrabów jest powszechna wśród ibadytów. Meczet bez wody jest nie do pomyślenia, dlatego tuż obok znajduje się duży fesguia na zbieranie deszczówki, który może zaopatrywać studnię.

Historia tego miejsca kultu używanego przez ibadytów jest znacznie starsza. Co przyciąga uwagę, oprócz tego, że jest pod ziemią, to fakt, że wchodząc bardzo wąskimi schodami, znajdujemy dwa mihraby. Wyjaśnienie tkwi w tym, że przed zostaniem meczetem, budynek ten był kościołem chrześcijańskim. Obecność dwóch mihrabów wynika z faktu, że chrzest odbywał się tylko raz w roku, w okresie Wielkanocy, więc przestrzeń wewnętrzna była dzielona między ochrzczonych i nieochrzczonych, z jednym mihrabem dla każdej kategorii.

Dziś miejsce to nie jest już używane jako miejsce kultu, można je zwiedzać i ze względu na swoją wyjątkowość zasługuje na lepszą ochronę.