Park Narodowy Sidi Toui to park narodowy w południowej Tunezji, otwarty w 1991 roku, około pięćdziesiąt kilometrów na południe od Ben Gardane i około dwadzieścia kilometrów na północny zachód od granicy tunezyjsko-libijskiej.

Park rozciąga się na powierzchni 6315 hektarów, w całości ogrodzony na skraju Sahary; djebel osiągający kulminację na wysokości 172 metrów, stepy i wydmy tworzą jego charakterystyczny krajobraz. Roślinność składa się z różnych gatunków, w tym szałwii białej.

Jest domem dla różnych gatunków saharyjskich, w tym ssaków, takich jak oryks, szakal złocisty, głodujący lis, kot w rękawiczkach i fenek, ale także różne typy gadów, takie jak bicz, kameleon zwyczajny i węże. Zatrzymują się tam niektóre ptaki wędrowne z Wysp Kneiss.

Inne, prowadzące siedzący tryb życia, przebywają tam przez cały rok. Możemy wymienić dropia houbara, kuropatwę gambra, cietrzewkę, skowronka, kruka zwyczajnego i izabelę pospolitą.

Park był w przeszłości miejscem chętnie odwiedzanym przez strusia afrykańskiego i jeźdźca rudego. Ten ostatni istniał między Dehibą i Hamadą al-Hamrą w Libii aż do 1912 roku.

Obecnie oba taksony są uważane za wymarłe w Tunezji. Jednakże struś czerwonoszyi jest przedmiotem projektu reintrodukcji w parkach narodowych Dghoumès i Bouhedma od osobników sprowadzonych z Maroka. Jeśli chodzi o hartebeesta, podgatunek północnoafrykański (Alcelaphus buselaphus buselaphus) całkowicie zniknął z powierzchni Ziemi na początku XX wieku w wyniku intensywnych polowań.

Przedstawiono propozycje ponownego wprowadzenia najbliższego podgatunku Afryki Zachodniej (Alcelaphus buselaphus major), ale jak dotąd nie podjęto żadnych konkretnych działań.