Miasto Soliman, znane również jako Slimane, to nadmorskie miasteczko w Tunezji. Leży przy południowo-zachodnim wejściu do Cap Bon, na południowy wschód od Tunisu. Miasto, przyłączone do gubernatorstwa Nabeul, służy jako siedziba delegacji i z biegiem lat stale się rozwijało. W 2006 roku liczyło 41 846 mieszkańców, a w 2014 roku gmina liczyła 37 749 mieszkańców.

Żyzna równina i centrum gospodarcze

Położone w sercu żyznej równiny, Soliman stało się ważnym ośrodkiem sprzedaży produktów rolnych z okolicznych wsi. Miasto szczyci się także dużym obszarem przemysłowym, na którym znajdują się fabryki konstrukcji mechanicznych, zwłaszcza produkujące sprzęt motoryzacyjny. W miarę postępu urbanizacji Soliman stopniowo przekształca się w przedmieście Tunisu.

Malownicze wybrzeże Solimana

Piękna plaża rozciąga się pięć kilometrów na północny zachód od Soliman, położonej na dnie Zatoki Tunisskiej. Plaża ta oferuje nie tylko miejsce do wypoczynku, ale także zapewnia odwiedzającym wspaniałą panoramę okolicy.

Historyczny punkt zwrotny

3 stycznia 2007 r. Soliman trafił na pierwsze strony gazet jako miejsce śmiertelnej strzelaniny pomiędzy tunezyjskimi organami ścigania a podejrzanymi o terroryzm islamistyczny. Wydarzenie to stanowiło znaczący moment w nowożytnej historii miasta.

Dziedzictwo osmańskie i andaluzyjskie

Historyczne znaczenie Sulejmana sięga XVI wieku, kiedy w regionie osiedlili się tureccy żołnierze z Imperium Osmańskiego. Uważa się, że nazwa miasta pochodzi od nazwiska tureckiego właściciela ziemskiego, który posiadał w okolicy rozległy majątek rolny. W XVII wieku Soliman doświadczył kolejnej fali wzrostu wraz z przybyciem populacji Morisco, którzy zostali wypędzeni z Andaluzji.

Wpływy architektoniczne i kulturowe

Podobnie jak kilka innych miast w Cap Bon (takich jak Nabeul i Grombalia) oraz w dolinie Medjerda, Soliman zachowało wiele śladów swojego andaluzyjskiego dziedzictwa. Jest to szczególnie widoczne w układzie i architekturze miasta. W historycznym centrum znajduje się sieć wąskich uliczek, które przecinają się prostopadle, co jest projektem charakterystycznym dla wpływów andaluzyjskich. Domy są małe, często z centralnym patio w cieniu drzewa. Każdy dom zazwyczaj obejmuje przestrzeń życiową (dar), część usługową (douira) i stajnię (makhzen). Zamożniejsze rodziny dodały do ​​swoich domów dodatkowe piętro, a wiele budynków ma ozdobne, malowane drewniane drzwi. Bielone domy, czasem zwieńczone zieloną dachówką, nadają miastu charakterystyczny wygląd.

Meczety: mieszanka kultur

W sercu miasta znajdują się dwa meczety, które odzwierciedlają bogatą historię kulturalną miasta. Pierwszą z nich, obrządku malikickiego, można rozpoznać po minarecie zbudowanym na kwadratowej podstawie. Druga, wywodząca się z obrządku Hanafi (wprowadzonego przez Turków), wyróżnia się ośmiobocznym minaretem. Razem te meczety symbolizują połączenie wpływów osmańskich i andaluzyjskich, które ukształtowały wyjątkową tożsamość Solimana.